Rozdział 31 ''Po wszystkim''

Kilka słów, które skłoniły ją do tego… Do włączenia laptopa i znalezienia nagrania z wywiadu. Wystarczył link i wiadomość o treści ‘’Cześć kochanie, kiedy już skończysz to oglądać, będzie po wszystkim.’’ To zdanie mówiło samo za siebie. Dziewczyna siedziała już przy laptopie i wylewała swoje cenne, słone łzy. Nie dowierzała, że mogli zrobić coś takiego. Nie dowierzała w to, że Zayn to zrobił… Miał rację- było już po wszystkim. Wiedziała, że związek jest zakończony. Nie chciała tego, ale to wszystko było takie proste, banalne. On powiedział to dokładnie. Nie było żadnego ‘‘ale’’.

Zaprzeczył... Zaprzeczył ich miłości. Dla Leny, słowa, które wypowiedział były równoznaczne ze słowami ‘’To koniec!’’. Dziewczyna nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Oglądała ten wywiad już trzeci raz z kolei. Znów nadszedł moment, w którym kobieta prowadząca program zapytała chłopaków właśnie o Victorię i Lenę…

                                                           ~*~

- Harry, Ty nam się nie wywiniesz. Mamy dowody, że osobiście znasz Victorię Nowińską. Mamy wasze wspólne zdjęcia…- uśmiechnęła się trzydziestolatka i wskazała na wielki ekran wiszący za nią na ścianie.

Już po chwili wyświetliły się tam fotografie z wieczoru kiedy wybrali się na imprezę. Pierwsze zdjęcie przedstawiało Vic i Harry’ego, śpiewających wspólnie. Drugie- chwilę kiedy siedzieli razem przy barze.

Styles widząc te zdjęcia miał grobową minę. Siedział niewzruszony, tak jak mu kazano, lecz w środku serce pękało mu na małe kawałki, sklejało się i rozpadało na nowo. Każde wspólne zdjęcie z zielonooką przyprawiało go o dreszcze. Kochał ją. Tak bardzo ją kochał… W głębi duszy, chłopak, widząc uśmiechniętą dziewczynę na ekranie, również się uśmiechał. Cieszyło go to, że mógł ją zobaczyć.

Kiedy Harry brał już oddech, by wytłumaczyć jak do tego wszystkiego doszło wyświetliło się ostatnie zdjęcie. Fotografia przedstawiająca ich spacer po tym kiedy wyszli z lokalu, chłopak niósł Vic na rękach…
Loczek zawiesił się. Nie wiedział co ma powiedzieć. Spojrzał na roześmianą dziewczynę patrzącą mu prosto w oczy i rozpłynął się. Przypomniał sobie każdą chwilę, w której patrzyła na niego w ten sam sposób, każdy jej uśmiech, każdy gest, każdą łzę…

Nagle chłopak poczuł mocne ukłucie w plecy, co na szczęście- lub też nieszczęście- nie zostało zauważone, ani przez reporterkę, ani przez widzów. Był to łokieć Liam’a. Payne próbował tym ruchem otrzeźwić zamyślonego Styles’a.

-No cóż… - zaczął Harry przypominając sobie to co miał powiedzieć.- Nic mnie z nią nie łączy. To fanka, przecież mamy ich miliony… Więc po co robić tyle hałasu wokół tej jednej?- wymusił uśmiech.

- Z tych zdjęć wynika coś całkowicie innego. Czy, aby na pewno nic Was nie łączy?- spytała dociekliwie kobieta. W zanadrzu miała jeszcze kilka innych zdjęć…

- Naprawdę, nic. Kompletnie. Ja jej prawie nie znam. Widzę ją teraz może drugi, czy trzeci raz. Spotkałem ją na imprezie, dałem autograf, trochę sobie pośpiewaliśmy, wypiliśmy. Nic wielkiego. – tłumaczył najspokojniej jak tylko potrafił. Można przyznać, że aktor z niego nie najgorszy. – A jeśli chodzi o to ostatnie zdjęcie, to wiadomo, że z procentami we krwi robi się różne bezsensowne rzeczy…

- I tak kiedyś wyciągnę z Ciebie prawdę. – zaśmiała się ciemnowłosa.

-Już wyciągnęłaś. – powiedział przekonująco z szarmanckim uśmieszkiem na twarzy.

- Zayn! Teraz pytanie do Ciebie.- zwróciła się w stronę Mulata. – Czy mówi Ci coś imię Lena? A konkretnie Lena Prógowicz?

Malik westchnął głęboko udając, że w pamięci szuka dziewczyny o takim imieniu i nazwisku. Naprawdę- miał ja tuż przed oczami. Jej blond włosy, ciemne, ‘głębokie’ oczy...
Wiedział, że zrani ją tym co musiał zrobić… Lecz mimo obaw wziął głęboki oddech, zmarszczył czoło i zaczął swoją wypowiedź.

- Nie, nie przypominam sobie nikogo takiego. Może to także jedna z fanek, którą gdzieś spotkałem. Nie mam aż tak dobrej pamięci, żeby zapamiętać wszystkie fanki, które spotykam gdzieś na ulicy, w sklepach, czy gdziekolwiek.- posłał kobiecie szczery, ciepły uśmiech. Ciemnowłosa pokiwała głową na znak, że ‘‘i tak wie swoje’’ po czym zwróciła się do całego zespołu.

- A jak wytłumaczycie waszą długą nieobecność? Po prostu zniknęliście… Czy te dziewczyny czasem nie mają z tym coś wspólnego?- dociekała. 

Po tych słowach Harry miał ochotę wstać i wyjść, lecz nie mógł. Wiedział, że musi wytrzymać do końca. Chłopak czuł się tam, tak jakby składał zeznania, a nie odpowiadał na proste pytania w czasie wywiadu... Czuł się przytłoczony wszystkimi pytaniami, ale nie pokazywał tego. Siedział ciągle z tym samym, pustym wyrazem twarzy, od czasu do czasu uśmiechając się.
Wszyscy spojrzeli na siebie nawzajem. Posłali sobie porozumiewawcze spojrzenia i już po chwili odezwał się Liam.

- Zepsuł nam się samochód, zatrzymaliśmy się u takiej starszej pani. Nie było tam zasięgu. Nie mogliśmy nigdzie zadzwonić. Ale jakoś wszystko potoczyło się tak, że wróciliśmy.- wyjaśnił Payne.- Nic wielkiego.

- Poza tym, odpoczęliśmy i teraz jesteśmy gotowi na więcej koncertów, spotkań i wywiadów! – odezwał się Lou, by zmienić temat.

                                                           ~*~

Dalsza część wywiadu skupiała się głównie, na temacie ‘’tajemniczych dziewczyn’’, wizyty w Polsce i nowych piosenek. Ten wywiad to nic wielkiego, ale każde nowe słowo, które zaprzeczało temu, że chłopcy znają Victorię i Lenę, załamywało blondynkę jeszcze bardziej…

Dziewczyna siedziała w kompletnych ciemnościach ślepo wpatrując się w laptopa położonego na stoliku. Łzy spływały po jej policzkach jedna za drugą tak samo jak krople deszczu spływały po szybie. Deszcz padał coraz mocniej, Lena coraz bardziej płakała. Z każdą łzą blondynka wylewała z siebie więcej żalu. Dała upust emocjom, które toczyły w niej zawziętą walkę. Chciała się ich pozbyć.

Po chwili panna Prógowicz zamknęła z trzaskiem laptopa, wzięła do ręki telefon, wstała z kanapy i podeszła do okna. Trzęsącymi rękoma wybrała numer do swojego ukochanego. Pierwszy sygnał, drugi, trzeci- nic. Dzwoniła kilka razy, a z każdym nowo rozpoczętym połączeniem była coraz bardziej zrezygnowana. Po kilku próbach odpuściła. Usiadła bezradnie na fotelu, podkuliła nogi, przyciągnęła je do brzucha i oparła głowę o kolana. Nawet nie zauważyła kiedy zasnęła…

***

- Niall, czemu nie odezwałeś się ani razu, kiedy była mowa o Victorii i Lenie?- spytał Louis podchodząc do blondyna.- To Ty miałeś to wyjaśnić, a nie Liam…

- Ja nie mam zamiaru kłamać… - odrzekł szybko.

- Musisz… Wszyscy musimy. – dołączył się Zayn.

- Nie. Nie muszę. Ja nie będę kłamał. Ona nie pytała o to mnie tylko Was…- zaczął.- A jeśli ktoś, kiedyś zapyta o to mnie, powiem prawdę.

- Nie możesz… Zakazali nam mówić tak jak było! Nie zależy ci na karierze?- krzyknął Mulat.

- A Tobie jak widać nie zależy na Lenie skoro ją krzywdzisz. Na pewno to co zrobiłeś ją zraniło! Myślisz, że to tylko kilka głupich słów?! Nie. Tak nie jest. Skłamałeś. Naprawdę dla Was liczy się tylko i wyłącznie kariera i ta cała ‘’sława’’?! – mówił, co chwilę patrząc na każdego członka zespołu. Harry wstał z miejsca i zbliżył się do chłopaków, to samo zrobił Liam.- Ja nie chcę, żeby one przez Nas cierpiały, czy były smutne…

-Ale Niall, zrozum, że jeśli przyznamy się do tego, że je znamy, one nie będą miały spokoju. Tym skrzywdzimy je bardziej, niż kłamstwem. To dla ich dobra… - tłumaczył Payne. Wiedział, że jeśli blondyn nie przestanie mówić, może powiedzieć kilka słów za dużo, co spowoduje kłótnie.

- A tak w ogóle, Niall, co Cię interesuje to, czy one będą szczęśliwe, czy nie?- spytał podejrzliwie Harry. Horan milczał, a Styles przewrócił oczami.- Mamy zerwać z nimi wszelki kontakt.  Mi to pasuje, bo mam dość tych dziewczyn...

- Jak to? Nie kochasz Victorii? – zdziwił się Malik.

- Nie. Nigdy jej nie kochałem.- mówił z poważnym wyrazem twarzy.- Po co mi ona?- prychnął.- Jest miliony takich dziewczyn na świecie, a ja mam się przejmować akurat nią?- zaśmiał się.- Nie…

W tym samym momencie Niall wyszedł z pomieszczenia trzaskając drzwiami. Nawet nie zauważył, że ktoś go wyminął…
Nie miał zamiaru nadal słuchać tego co mówił jego lokaty przyjaciel. Chociaż sam nie wiedział, czy nadal nim jest… Nie poznawał go. Nie poznawał nawet samego siebie. Wiedział, że wizyta w Polsce zmieniła każdego członka zespołu.

Długo myślał nad słowami, które powiedział Liam. Doszedł do wniosku, że może miał rację… Nie chciał, żeby Victoria i Lena były nachodzone  przez zdenerwowane fanki, czy natrętnych reporterów. Zdecydował, że nie będzie kłamał, ale też nie będzie niczego potwierdzał. Będzie milczał. Nie chciał doprowadzić do spięć w zespole, bo wiedział, że na pewno zostanie to zauważone, więc wolał nie poruszać więcej tego tematu…

Tak bardzo chciał zadzwonić do Victorii, usłyszeć jej głos w telefonie, porozmawiać... Niestety było to niemożliwe. Nie mógł tego zrobić. Nie chciał się narażać. Do tego każdy członek One Direction musiał zmienić numer telefonu… Chcąc, nie chcąc, byli zmuszeni do urwania kontaktu z dziewczynami.

‘'Nikt nie może dowiedzieć się o tym co wydarzyło się w Polsce! Rozumiecie?'’ Te słowa ciągle krążyły  po głowie Niall’a… Nie mógł się od nich uwolnić. Dlaczego? Bo wiedział, że Victoria umiera. Wiedział o tym i milczał. Bezczynnie dał pomiatać sobą jak marionetką. Tak, oni byli marionetkami w rękach ‘siły wyższej’. I nic z tym nie robili. Nie mogli nic zrobić? Zgadzali się na to niszcząc życie sobie i innym… Zgadzali się na cierpienie.

‘’Czego się nie robi dla miłości?’’ W tym przypadku lepszym pytaniem byłoby ‘’Czego się nie robi dla kariery?’’
‘’Traci miłość… ‘‘







***

I oto był sobie 31 rozdział. Mam nadzieję, że się spodobał. Jak zawsze przepraszam za błędy i proszę o szczerze opinie w komentarzach. ;)

20 kom= następny rozdział. :)

Bardzo zależy mi na Waszych opiniach. Naprawdę wystarczy kilka słów, a ja od razu się uśmiecham. <3 Dziękuję.

Dagmara… Od Ciebie zawsze dostaję szczere opinię, ale na gg. <3

Jeszcze raz za wszystko dziękuję i zapraszam na kolejny rozdział. :)

Pytania do mnie, lub bohaterów? ASK.